8e wereldwonder

Maandag 29 april
8e wereldwonder

Vanochtend, of zeg maar gerust vannacht, moesten we om half 6 opstaan omdat we om 7 uur de veerboot naar het eiland Buvuma op het Victoria Lake moesten hebben.
Daar gaat een kerkplanting plaatsvinden door de PCU en daarom leek het Utrecht Mission goed als we daar heen gingen. Maar... al voordat we voet op het eiland zette was er een hoop gebeurd.
Vanaf het hotel naar de veerpont was het ongeveer drie kwartier rijden. De boot zou om 8 uur vertrekken dus tijd zat zou je denken. We kwamen namelijk aan om half 7. Maar aangekomen bij de veerpont waren we al te laat. De boot zat al vol. Er stonden ongeveer 3 vrachtwagens, een aantal auto's, en een hele hoop mensen voor ons in de rij. Het leek erop dat we pas om 11 uur naar de overkant zouden kunnen. Dan zouden we pas rond kwart over 12 in het dorpje zijn, terwijl we iets na tweeën alweer weg moesten om de veerboot terug te pakken. Gelukkig liep het anders.
Een van de vrachtwagens mocht opeens de veerboot niet meer op, waardoor er plek was voor 1 auto meer. Waarschijnlijk was deze vrachtwagen te zwaar. Dit werd ons verteld terwijl we bij de auto stonden. David en Douwe stonden alleen nog tussen alle mensen aan de andere kant te checken of er echt geen plek was voor alleen personen op de veerboot. Ook daar liep het opeens anders. Een van de officers wilde perse dat wij mee gingen op de boot terwijl de andere officer aangaf dat de boot echt al helemaal vol zat. Uiteindelijk mochten we dus wel mee en werd er plek voor ons gemaakt op de boot. Alles bij elkaar hadden wij dit dus nooit meer durven verwachten, maar uiteindelijk stonden we om 09:00 uur allemaal inclusief de bus aan de overkant! Dit was een dikke knipoog van boven! Aangekomen op het eiland was het nog ongeveer een half uurtje rijden naar het dorpje waar we verwacht werden. Onderweg zagen we nog een aapje weg schieten de jungle in.
Aangekomen bij het dorpje werden we echt op z’n Afrikaans onthaald door vrouwen met joelende geluiden. Het leek bijna of het hele dorp bijeen gekomen was.
Ze hadden een prachtige plek gemaakt waar we gelukkig uit de zon in de open lucht konden plaats nemen voor een mooie bijenkomst met de lokale bewoners. Maar eerst moest er nog ontbeten worden. Het was zo bijzonder om te merken dat de mensen die bijna tot niets hebben toch zo’n uitgebreid ontbijt voor ons klaar maken. Als ontbijt kregen we pinda’s, brood, rietsuiker, chiapati ( een soort pannenkoekjes) met een bananenmengsel en melkthee. Dit is een typisch Afrikaanse thee gemaakt met melk en heet water. Dit alles moesten we opeten in een klein hutje terwijl de rest van de mensen buiten waren. Dit voelde raar en niet fijn aan om dit als groep alleen op te eten terwijl de rest van de mensen buiten waren, maar dit wilde de bevolking graag.
Na het ontbijt wachtte ons een bijzondere samenkomst met de bevolking. Er werden woorden van dank en gebed uitgesproken en we hebben gezongen en gedanst met elkaar. Wat een feest en wat een ervaring! We merkten dat er dringend behoefte is aan met name bijbels. Meerdere mensen kwamen ook persoonlijk om bijbels vragen bij ons, maar wij hadden dit helaas niet bij ons. Anders hadden we ze zeker gegeven! Gelukkig konden we de meeste wel een mooie armband geven met het onze vader erop in het Engels wat Esther mee mocht nemen van haar werk.
Na deze bijeenkomst zijn we met bijna de helft van het dorp naar de plek gelopen waar de PCU een nieuwe kerk wil bouwen. Het lopen was lastig want per hand waren er 5 kinderen die je hand wilden vastpakken en ook nog wat jonge mannen.
Op dit moment worden de kerkdiensten buiten onder een zeil gehouden. We mochten zien dat de mensen de kerk maken, niet het gebouw.
Nadat we net ontbeten hadden werden we meteen weer uitgenodigd voor de lunch wat ook weer super uitgebreid was! Er was rijst, twee soorten kip, eieren waar helaas soms een dood kuikentje in zat, en nog meer. Ook dit moesten we weer opeten in het kleine hutje terwijl de rest buiten zat.
Omdat we de veerboot van 17:00 uur weer terug naar het vaste land moesten hebben, moesten we om 14:00 uur weer weg uit het dorpje om zeker te zijn van een plaats op de veerboot. Dit is gelukkig allemaal goed gegaan!

Deze dag was een erg bijzondere en intensieve dag. Het was zo leerzaam om te zien hoe mensen met weinig geld en materiaal toch zo hard hun best doen om een kerk te zijn met elkaar. We hopen echt dat deze mensen hun eigen kerkgebouw kunnen krijgen in de toekomst met Bijbels voor iedereen!

Liefs Amber en Esther