Wat een dag

Vrijdag 3 mei

Deze dag was een hele bijzondere maar ook intensieve dag in Bundibugyo! Er stond ons namelijk een vol programma te wachten.

In de ochtend stond een meeting gepland met vrouwen die een pastorale taak in de kerk hebben. Door miscommunicatie stond er ook een meeting gepland met studenten en 2 docenten van de mobiele bijbelschool. Omdat beide groepen al op ons aan het wachten waren hebben we ons snel opgesplitst en zijn wij naar de vrouwen gegaan en Annie, Maggie en Douwe naar de mobiele bijbelschool. Omdat de kerk waar wij inzitten (de Westerkerk in Amersfoort) zich vooral focust op het vrouwen en kinderwerk was deze keuze dus snel gemaakt. Het was een mooie bijeenkomst waarbij de vrouwen vertelden over hun taken in de kerk en vooral ook wat zij graag zouden willen zien in de toekomst. Het was helaas wel weer een beetje een formele setting maar daar zijn we nu onderhand wel aan gewend.
We probeerden dit te doorbreken door introductiespelletjes te doen en de stoelen vervolgens in een cirkel te zetten ipv in een soort kerk-formatie.
De vrouwen vertelden dat zij vooral bezig zijn met de rol van een vrouw binnen het huwelijk en proberen te coachen bij stellen die te maken hebben met problemen binnen het huwelijk.
De standaard in Oeganda is dat de man ver boven de vrouw staat binnen het huwelijk. In de kerk is dat al anders en deze vrouwenleiders proberen dat tegen te gaan door de vrouwen te coachen in hun rol als vrouw. Het was heel fijn om te horen dat hier dus aandacht aan wordt geschonken omdat we stiekem al het idee hadden dat dit een probleem is in Oeganda.

In de middag zijn we op bezoek geweest bij de gevangenis in de stad. We hadden een aantal dozen zeep en medicijnen meegenomen voor de gevangenen omdat hier een groot tekort aan is. Aangekomen bij de gevangenis stonden alle gevangenen al op ons te wachten op de binnenplaats. We hoefden maar twee deuren door en daar stonden we dan oog in oog met ongeveer 130 gevangenen zonder hek en met maar 2 beveiligers. Dit was even wennen maar we waren snel weer ontspannen. 80% van de gevangenen zijn christelijk. Rev. Smith komt elke 2 weken naar deze gevangenis om een kleine kerkdienst te houden en vandaag mochten wij dus mee. De gevangenen zongen een aantal liederen voor God en daarna hield de directeur van de gevangenis een speech.
Het was bizar om te zien dat een aantal gevangenen, die goed gedrag vertoonde, gewoon met een mes en een hakbijl in de gevangenis rond mochten lopen. Gelukkig zaten hier alleen de gevangenen met een licht delict zoals dieven en vechters.
De omstandigheden in de gevangenis waren heel slecht. Er hing bv 1 beschimmeld doek over de binnentuin tegen de zon die aan het eind van de dienst ook naar beneden viel, alle 130 gevangen waren verdeeld over 4 kleine ruimtes en veel gevangengen liepen op blote voeten. Toch gaf het een beetje hoop dat veel gevangenen troost halen uit hun geloof! Smith wist ons allemaal te raken met zijn woorden over gelijkheid in Christus en Gods liefde voor al zijn kinderen.

Na deze bijzondere bijeenkomst stonden er nog een aantal bezoeken aan kerken op de planning. We hebben aan het eind van de dag nog drie kerken een kort bezoek gebracht omdat de pastors graag wilden dat we langs kwamen.
Ze lieten ons met trots hun kerken en gemeente zien.
De ene kerk had een gebouw met muren maar de andere kerk had een mini kerkje gemaakt van hout en klei. Bij elke kerk stonden er heel wat mensen op ons te wachten.
Wat een mooie en lieve mensen hebben we deze dag ontmoet. We zien God echt aan het werk in de mensen hier.

Liefs Amber en Esther