Hete bronnen

Zaterdag 4 mei

Omdat we vandaag weer een druk programma voor de boeg hadden en er eigenlijk meer activiteiten te doen waren dan we als groep aan konden hebben we ons in de ochtend weer opgesplitst. Amber is samen met Annie aanwezig geweest bij een bijeenkomst met allemaal jeugdleiders en Esther is samen met Douwe en Maggie nog een aantal kerken gaan bezoeken.

Amber en Annie bleven bij de bijeenkomst met de jeugdleiders uit de kerken in de omgeving van Bundibugyo. Dat zijn 16 kerken. Uit ongeveer 14 kerken waren een stuk of 25 jongeren gekomen.
De leeftijd van deze gasten en enkele meisjes ging van 19 tot 33
Wat mij (Amber) vooral geraakt heeft was het enthousiasme en de passie die de jongeren lieten zien voor Jezus en Zijn gemeente.
Na introductiespelletjes vertelden ze om beurten over het werk dat ze doen in hun kerk.
Denk hierbij aan bidden met mensen in ziekenhuizen, bijbelstudies, muziek maken in de dienst, evangeliseren in dorpjes rond de kerk en nog veel meer.
Ik vond het mooi om te zien dat de jeugd een hele grote rol speelt in de kerken hier en dat ze hun verantwoordelijkheid pakken.
Ze vertelden ook over de dingen die niet zo makkelijk gingen. Denk hierbij aan het tekort aan bijbels voor bijbelstudie en de problemen rondom social media voor deze generatie.
Niet alleen waren ze kritisch over de wereld om hen heen, maar ook naar elkaar. Bijvoorbeeld over het stellen van prioriteiten en het gebruik van geld.
De kerken van de PCU rond Bundibugyo groeien enorm. In 2025 verwachten ze dat het aantal kerken gegroeid zal zijn van 16 naar 25.
De jeugd speelt daar een grote rol in.
Hun gedrevenheid voor het evangelie en hun verbondenheid onder elkaar zou ik graag meenemen naar Nederland.

Esther is in de ochtend kerken wezen bezoeken.
Onderweg naar de eerste kerk kwamen Douwe, Maggie en Esther dicht langs de grens bij Congo. Omdat we toch wel benieuwd waren naar deze grensovergang besloten we om toch heel snel even langs deze grensovergang te rijden. Aangekomen bij de grensovergang merkte we meteen al de strenge beveiliging ivm de ebola epidemie in Congo. Eerst moesten we om de tafel met drie verantwoordelijke van de grensovergang omdat ze graag wilde weten wie we waren en wat we kwamen doen. Toen we waren ‘goedgekeurd’ kregen we een begeleider die met ons mee moest lopen. De grensovergang is een brug met daarbij een tent waar mensen uit Congo worden gecontroleerd op koorts en waarbij de onderkant van de schoenen en de handen grondig gewassen moeten worden. Ook wij moesten voor de zekerheid door deze tent. Eerst werd dus onze temperatuur gemeten met een oorthermometer om te kijken of we koorts hadden. Daarna moesten we met de schoenen door een bak met chloor en moesten we onze handen wassen. Gelukkig was alles in orde en konden we weer veilig in de auto stappen.

Omdat we door dit ‘kleine’ uitstapje nog maar 1,5 uur hadden voor het bezoeken van 4 kerken reden we maar snel door. Een aantal van de bezochte kerken waren weer van niets meer gemaakt dan hout en klei. Maar het blijft heel mooi en bijzonder om te zien dat er ondanks de omstandigheden heel veel mensen naar de kerk komen en dat ze proberen om zoveel als mogelijk eruit te halen!

In de middag hebben we een uitstapje gemaakt naar de bekende hotsprings van Bundibugyo. We hebben nog nooit zoveel gezweet deze middag! Er waren 2 plekken in het bos waar er heet kokend water uit de grond kwam. Dit was zo heet dat we er zelfs een aantal eieren in gekookt hebben. De zon scheen volop en met het stoom wat van deze bronnen af kwamen was het soms bijna niet vol te houden! Maar het was een prachtig gezicht om te zien!

Morgenochtend hebben we nog een kerkdienst hier en dan zit onze tijd in Bundibugyo er alweer op! We zijn blij dat we naar het westen van Oeganda zijn gegaan want hier vaak blijven de bezoekers vanuit Nederland hangen in Kampala. Maar we merkten echt dat de kerken in Bundibugyo het heel erg waardeerde dat wij de tijd en moeite hebben genomen om juist hun te bezoeken!

Liefs Amber en Esther